Önnur færsla. Að svara Kalli.

 

Að svara Kalli er forsenda Byltingar lífsins.  Að menn geri það sem þarf að gera þegar menn eru beðnir um það.  Þar sem enginn gerir meir en hann getur þá þarf Kallið að vera raunhæft, að menn séu ekki beðnir að gefa meir af sér en þeir geta gefið.

Hver sendir út Kall gæti einhver spurt í einlægni því ljóst er að ef vafi ríki þar um, þá vita menn hvorki hvort það sem menn heyra sé raunverulegt Kall eða hvort yfir höfuð sé Kallað.

Svarið er mjög einfalt, Lífið sjálft sendir út Kall, það er okkar Dómgreind sem nemur.

Og við hjá Hreyfingu lífsins fengum Kallið, alveg satt, og við héldum suður til að ræða við gott fólk, fallegt fólk um hugmyndafræðina, Hugmyndafræði lífsins, sem að baki liggur Hreyfingu okkar.  Það var ekki alveg þannig að okkur langaði suður, eiginlega langaði okkur ekkert suður, en Kalli verður að svara, þegar Kall berst. 

 

Ferðarnar voru tvær og gengu vonum framar.

Það var ótrúlegt hvað margir voru tilbúnir að taka frá tíma til að ræða við okkur um Lífið og Hugmyndafræði þess, um Aðferðafræðina sem liggur að baki þeirri einu leið sem Lífið hefur ef það vill lifa núna á tímum upplausnar og átaka.  

Fólk gerði það því það telur Lífið þess virði að berjast fyrir.

Vissulega var einblítt að tala við fallega fólkið, fólkið sem telur markmið baráttunnar, eða þörfina að verja framtíð barna okkar, mikilvægara en sitt eigið sjálf.  

Það er tilbúið að gefa af sér en spyr ekki "hvað fæ ég í staðinn".  

 

Fallega fólkið klýfur ekki Andófið gegn skuldaþrælkun þjóðarinnar vegna eigin hégóma eða ímyndað valdabrölts í smáhópum sem einir og sér hafa ekkert afl eða vægi til að knýja valdið til réttlátrar og sanngjarnar niðurstöðu í skuldamálum heimilanna, hvað þá ef þeir klofna í ennþá fleiri örhópaeindir.

Fallega fólkið spyr hvað það getur gert, það sem hindrar aðgerðir þess er valkosturinn, skortur á hugmyndafræði þeirra sem vilja vel en vita lítið um hvað þeir þurfa að gera til að ná markmiðum sínum.  Já, valkostirnir sem til eru í dag virka ekki, þeir ná ekki saman, mynda ekki afl sem virkar.

Hinn bitri raunveruleiki lífsins er sá að þeir sem eiga skuldir, gefa þær ekki eftir, ekki nema nauðbeygðir.  Og þegar þeir ráða valdinu, ráða fjölmiðlum, kaupa upp álitsgjafa, þá eru þeir ekki lagðir svo glatt að velli.  

Aðeins sameinað afl fjöldans mun knýja fram réttlæti þjóðinni til handa, afl sem aðeins Hugmyndafræði lífsins, hugmyndafræði Samstöðunnar mun búa til.

 

Eitthvað sem virðist kannski illmögulegt en er það ekki í raun.  

Það erfiðasta er að stíga fyrsta skrefið, að gera sér grein fyrir þetta þurfi að gera, að það sé enginn valkostur annar til, og að það geri það heldur enginn annar en maður sjálfur.  

Sé þetta fyrsta skref stigið, þá er eftirleikurinn auðveldur, því eitt leiðir að öðru.  

Það er því Tregðan sem er hjálpari valdsins, sú hugsun að þetta sé ekki hægt því við þurfum að gera það.  

En þetta er einmitt hægt því við munum gera það sem þarf að gera.  

 

Og fyrsta skrefið var stigið þegar fólk vildi setjast niður og ræða málin á þessum forsendum.  Síðan tekur öflugast vopn hugans við, undirmeðvitundin og hún mun útfæra næsta skref.  

Sem er að einhver sendi út Kall og feli fólk verkefni um að mynda þessa Hreyfingu sem að lokum mun knýja valdið til uppgjafar.  

 

Vissulega hittum við hjá Hreyfingu lífsins ekki marga, en nógu marga til að vita að þetta er hægt.  Þú þarft ekki að tala við margar fallegar manneskjur til að vita að þær sem þú átt eftir að tala við, að þær muni bregðast eins við gagnvart skýrri hugmyndafræði og aðferðafræði eins og hinar sem þú hefur þegar talað við.  

Þess vegna vitum við hjá Hreyfingu lífsins að það liggur eitthvað í loftinu, eitthvað sem seinna meir verður kallað Upphaf nýrra tíma.  

Upphafið að ósigri valdsins er þegar hafið.  Fyrsta skrefið hefur verið stigið.

Langur vegur er fyrir höndum en það er eins með þá vegi eins og aðra, þeir enda að lokum.

 

Og endirinn heitir; Nýtt og betra Ísland. 

Sem er síðan ein leiðin af mörgum sem þarf að fara til að vernda framtíð barna okkar.  Og allra barna sem eiga framtíð.  

Því forsenda lífs á jörðu er að við skiljum að við erum öll eitt, og á sama báti, deilum sömu örlögum, sömu von, sömu framtíð.

Þessi skilningur er hið endalega lokatakmark Hreyfingar lífsins, Hreyfingar sem á sér óteljandi bræður og systur um víða veröld.  

 

Ógnarvald Tregðu og tortímingar virðist ósigrandi, segjum að það hafi reynslu sögunnar því til staðfestingar.  En sagan geymir annað mun mikilvægara, og það er Lærdómur sögunnar, og hann er okkar herbúðum.  

Sá Lærdómur segir að mesti styrkur Ógnarvaldsins er einmitt sú útbreidda trú að það sé ósigrandi, sem er algjör firra því hver kýs dauðann fram yfir líf????

Sá Lærdómur segir að  Ógnarvaldið óttist aðeins eitt, að einhver standi upp og bendi á það og segi; "Við ætlum að sigra þig!!!!".

Þess vegna eru sú rödd þögguð, ef það dugar ekki til, hædd, gerð að aðhlátursefni, og þegar hlátur fíflanna reynist of holróma, því hvaða vitiborna manneskja hlær af þeirri trú að börnin okkar eigi rétt á framtíð, og að það standi á okkur að verja þann rétt, þá er gripið til lokavopnsins.

 

Og hvert er lokavopn Ógnarvalds tregðu og tortímingar, þess valds sem  öllu ræður í dag????

Nei, það er ekki sundurlyndisfjandinn, sem birtist í óþarfa deilum, togstreitu um völd eða bitlinga, eða hégómi eða valdaþrá egósins sem tekur sig sjálft fram yfir markmið baráttunnar, það er ekki heldur vopn óvinarins, að kaupa sér fylgi, að kosta ruglið innan baráttunnar, að fjármagna áróður gegn lífinu eða hvað sem það telur sig geta gert með fjármunum sínum.

Nei, það er ekkert af því sem við höfum séð eyðileggja baráttu okkar gegn skuldaánauð þjóðarinnar. Í raun ekkert sem óvinurinn getur gert okkur með völdum sínum eða fjármagni.

 

Lokavopnið sem Óvinurinn eini grípur til þegar hann sér að Hreyfing lífsins er orðin að alvöru hreyfingu sem nær til fólks, er????, er ......,

Já, það er Vantrúin.  

Að halda því sífellt á lofti að þetta sé ekki hægt, að þetta sé aðeins draumsýn, bjartsýnisrugl, fáráð, að það sé vonlaust að lífið lifi af.

Nei, reyndar segir hann ekki það síðastnefnda, en hann meinar það.  Því ef þetta er ekki hægt, þá mun tækni mannsins í eyðingu, ásamt vanþroska okkar í að höndla lögmál siðmenningarinnar, leiða til þess að lífið á sér ekki von, að við, maðurinn sé tegund eins og risaeðlan, tegund sem deyr út.

Ógnarvaldið þorir bara ekki að segja það beint út.  Því hvernig myndi fólk bregðast við ef gírugir valdsmenn, segja uppí opið geð á því, að framtíð barna þeirra sé dauðdæmd því valdgræðgi þeirra og heimska muni óumflýjanlega leiða til Endisins eina, að það sé engin von, engi trú, engin framtíð??

Allir sem einn munu rísa upp gegn þeim, líka þeirra eigin þjónar eða risahjörð hinna nytsömu sakleysingja sem er í þeirra þjónustu.  

 

Þess vegna má ekki segja að lífið muni ekki lifa að, heldur aðeins að þeir sem ætla sér að hjálpa því að lifa af, séu skýjaglópar sem vilji vel en engum árangri muni ná.

Sá þannig fræjum vantrúar svo fólk svari ekki Kalli lífsins og geri það sem gera þarf.

Að það verndi lífið sem það skóp svo það sjálft geti getið af sér líf.

 

Vantrúin er Ógnarvopn Ógnarvaldsins og það skal játað að þó hér hjá Hreyfingu lífsins sé til staðar bjartsýni í því magni sem þarf til að mæta þögninni eða aðhlátrinum, að þá er meira en að segja það að sigra Vantrúna.

Það hefur reyndar aldrei verið gert áður.  

Þess vegna er eins gott að maður geti sagt Hjúuuuu, að Hreyfing lífsins þarf ekki að kljást við þetta skrýmsli, Lífið sjálft mun það gera.  

 

Með því að senda út Kall.  

Kall um að fólk geri það sem þarf að gera án þess að væla eða skæla eða benda í sí og æ á einhverja aðra.

Lífið vill lifa af, það finnur sér alltaf leið til þess að svo verði.  

Og í langan tíma hefur það undirbúið svar við Ógnarvopninu, Vantrúnni.

Það skóp fallega fólkið, fólkið sem mun fyrst svara Kalli þess.

Og vekja með öðrum Von um að þrátt fyrir allt sé hægt að sigrast á Vantrúnni.

 

Þegar Vonin kviknar mun Vantrúin hörfa og þá er leiðin greið að hjarta valda Óvinarins eina. 

Krafa fjöldans um líf mun að lokum fella hann.

 

Allt hófst þetta með Kalli.  

Að fallega fólkið svaraði Kalli (Hreyfingu) Lífsins.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

Athugasemdir

[Ómar Geirsson, 28.8.2012 kl. 15:47]

Jæja, þá er önnur færslan búin, um Kall lífsins.  Um þetta Kall hef ég rætt ásamt Hugmyndafræðinni og Aðferðafræðinni alveg frá því kringum páskana. 

Pistlar mínir um Sophiu Scholl voru um svona Kall, um ungt fólk sem mat framtíð lífsins meir en sitt eigið líf.

Það sendi út Kall til Þýsku þjóðarinnar og fékk lítið svar.  Sjálfsagt hefur einhver hugsað í stríðslok þegar hann horfði grafir ástvina sinna að hann hefði betur svarað þessu Kalli, því ógnarvald alræðis nasismans byggðist á ótta fólks við dauðann, sem var hvort sem er óflýjanlegur ef nasisminn var ekki hrakinn frá völdum.  

Ástæða þess að lífið lifði af seinni heimsstyrjöldina var mjög einföld, hún var að vitleysingana skorti vopn til að eyða öllu lífi, þeim skorti ekki viljann til þess.  

Og það er ótrúlegt til þess að hugsa að það voru aðeins örfáir menn sem fjármögnuðu atburðarrásina sem leiddi til stríðsins.  Þeim var sama um afleiðingarnar, þeir græddu, annarra manna börn dóu.

Svipað græðgisvald, svipaðir siðblindingjar eru að leggja drög að næsta stríði, sem verður það síðasta sem maðurinn háir. 

Það verður að stöðva þessa vitleysinga áður en það verður of seint, koma þeim í bönd, koma þeim á hæli.  Peningar eða vald eiga ekki að gera vitleysinga ósnertanlega, og það á ekki að bíða eftir að áform um stigmögnun átaka í heiminum gangi eftir.

Þá er það of seint.

Þess vegna þarf að svara Kalli, núna.

Gleymum því ekki að við erum fallegri en við höldum.

Látum ekki telja okkur trú um annað.

Kveðja að austan.

[Ómar Geirsson, 28.8.2012 kl. 16:12]

Hér eru linkar á pistla mína um Hvítu rósina og Sophiu Scholl.

 

Þeir sem vilja hefðbundna baráttu spá ekki í svona skrif, en við sem sjáum að vandinn er dýpri og alvarlegri en svo að nokkuð hefðbundið fái á honum unnið, við leitum til bandamanns okkar, Lærdóms sögunnar og sjáum hvað hann kennir okkur.

 

Mitt mat er að við þurfum nýja hugmyndafræði, gegn hugmyndafræði græðgi og siðblindu sem ógnar öllu lífi hér á jörð.  

 

Og þessi hugmyndafræði er Hugmyndafræði lífsins, sem á sér sínar forsendur.  Meðal annars þær sem ég ræði í þessum pistlum.

 

Dagurinn sem menn sjá að menn komast ekki lengra með hið hefðbundna, er dagurinn sem menn lesa svona pistla.  Eða annað svipað eðlis.

 

 

http://omargeirsson.blog.is/blog/omargeirsson/entry/1233304/

 

http://omargeirsson.blog.is/blog/omargeirsson/entry/1233309/

 

http://omargeirsson.blog.is/blog/omargeirsson/entry/1233310/

 

http://omargeirsson.blog.is/blog/omargeirsson/entry/1233355/

 

http://omargeirsson.blog.is/blog/omargeirsson/entry/1233356/

 

http://omargeirsson.blog.is/blog/omargeirsson/entry/1233466/

 

http://omargeirsson.blog.is/blog/omargeirsson/entry/1233468/

 

http://omargeirsson.blog.is/blog/omargeirsson/entry/1233469/

 

Kveðja að austan.