ICEsave og humanity.

 

ICEsave í sinni tærustu mynd snýst um hvað má gera öðru fólki.  

Má allt ef þú passar þig aðeins að tengja það við smáletur skuldabréfs.

 

Mennskan hefur þurft að takast á við þessar spurningar áður.

Það urðu kaflaskipti í baráttunni gegn þrælaverslun þegar eigendur þrælaskipsins Zong sóttu tryggingafé fyrir þræla sem var kastað útbyrðis vegna matarskorts.  Farmurinn rýrnaði og þeir vildu fá það bætt. 

Þá stöldruðu margir við og spurðu, má gera lifandi fólki þetta???  Getur það aðeins verið vara, kostnaður, án nokkurs réttar???

Svipaðar spurningar voru spurðar í frægum réttarhöldum sem myndin Amistad þegar eigendur strokuþræla kröfðust þess að bandaríks yfirvöld afhentu þá réttmætum eigendum.  Þá byggðist vörnin að þetta hefði verið frjálst fólk, sem hefði verið svipt frelsi sínum

Og hún var tekin til greina, sumt mátti ekki.

 

Eftir hrylling síðustu heimsstyrjaldar var þetta sumt áréttað, í mannréttindasáttmálum var helgi manneskjunnar tryggð, og hún naut ákveðinna réttinda, mannréttinda.  

Sérstaklega hafa þessi mannréttindi verið vel útfærð í mannréttindaskrá Evrópu, fólk hefur ekki aðeins rétt til lífs, og vera ekki selt eða pyntað, það hefur líka rétt á lágmarks framfærslu, rétt á heilsugæslu, menntun, og það nýtur ákveðinna félagslegra réttinda.  

Í raun er um samfélagssáttmála að ræða sem réttlætir hlutfallslega mikla skattheimtu í Evrópusambandinu.

 

En hvernig rímar það við að í þessum sömu löndum svelti stórir þjóðfélagshópar, að sum lönd séu orðin neyðarsvæði þar sem allir innviðir eru að grotna niður???

Ekki vegna náttúruhamfara, ekki vegna styrjalda, ekki vegna hungursneyðar, heldur vegna gjaldmiðils, og vegna þess að kostnaði við að verja hann er velt yfir á þegnana.

Eins eru óheyrilegar upphæðir teknar úr almannasjóðum til að borga fyrir fjárglæfra spákaupmanna fjármálakerfisins.  

Almenningur borgar sama skattinn, en fær ekki lengur þá þjónustu sem hann taldi sig vera að borga fyrir, því fjármálakerfið er framar í forgangsröð stjórnvalda.  

Og með þeim afleiðingum að fólk er víða við hungurmörk, tekjur þess duga ekki til framfærslu.

 

Hvar er mannhelgin í þessu dæmi??

Er gömul ómennska að stinga upp kollinum??

Er hætt að líta á fólk sem fólk, er það aftur orðið að kredit lið í bókhaldi siðblindingja eins og þrælakaupmanna forðum???

 

Vissulega er ennþá djúp gjá þarna á milli, en það er óðum verið að brúa hana.  

ICESave fjárkúgun breta var slík brú.  

Rifjum upp hvað ICEsave snérist um í raun. 

Martin Wolf, dálkahöfundur dagblaðsins Financial Times. "Þetta snýst um að neyða saklaust fólk til að taka á sig gríðarlegar skuldbindingar sem því ber hvorki lagaleg né siðferðisleg skylda til að gera."

 

Og ICEsave réttarhöldin áttu að snúast um, en gerðu ekki.

 

"Héðan af er aðeins ein lausn á þessari deilu og hún er sú að dómtaka málið og fá réttarhöld aldarinnar, um hvað má gera þjóðum og hvað má ekki. Þessi réttarhöld aldarinnar munu snúast um sjálfan tilverurétt þjóðríkja og um sjálf grunnréttindi manneskjunnar, að hún geti byggt upp sitt líf og tilveru án þess að eiga á hættu að allt í einu komi innheimtumaður og tekur eigur hennar með þeim orðum að hún hafi verið í ábyrgð fyrir banka í fjarlægu landi. Ábyrgð sem manneskjan var aldrei spurð um, og hafði aldrei neitt um að segja.".

Samt var hinn venjulegi maður aldrei spurður þegar hann var settur í þessa ábyrgð, og gat ekki haft nokkrar forsendur til að vita það því þeir sem með völdin fóru, vissu það ekki heldur. Samt átti að innheimta þetta ef illa færi, og er verið að innheimta núna á neyðarsvæðum Evrópu. Og enginn spyr, hvaða réttur býr þar að baki?? .... Núna þegar dómur er fallinn, þá var sigurinn unnin á lagatæknilegum atriðum, lögin gerðu ekki ráð fyrir slíkri ábyrgð, sem var augljóst mál. En dómurinn tók ekki á dýpri rökum málsins, að undir engum kringumstæðum mætti gera saklaust fólk ábyrgt fyrir gjörðum annarra.".

 

Þetta er nefnilega grundvallaratriði, hvað má gera öðrum.

Og ef það má gera þetta einni þjóð, hvenær kemur þá að næstu???  Og svo næstu.

 

Uppgangur alræðisins á fjórða áratug síðustu aldar var vegna þess að samfélag þjóðanna heyktist á að svara þessari spurningu, með þekktum afleiðingum.

Samt var varað við og mig langar að endurtaka fræga aðvörun sem ég hef áður minnst á í bloggpistlum mínum um ICEsave.

 

En orð Haile Selassies hljómuðu lengi í hugum fulltrúanna á þingi þjóðabandalagsins. Hann sagði að það sem væri einkum í húfi væri siðgæði í samskiptum þjóða, traust allra þjóða á hvers konar samningum og mati þjóða, einkum smáþjóða, á gildi loforða um að tilvera og sjálfstæði yrði virt og tryggt. “Í þetta sinn vorum það við” sagði hann. “Næst kemur röðin að ykkur.

 

"Næst kemur röðin að ykkur".  Það leiðir nefnilega eitt að öðru.  

Það er þannig að þegar siðmenningin byrjar að láta undan, að þá er það fyrst eins og sprunga í stífluvegg, það seytlar, en síðan springur allt.  Og ekkert verður við ráðið.

 

Forsendur ICEsave voru og eru rangar, sumt má ekki.

Á því tók dómurinn ekki, hann féll með þjóðinni á lagatæknilegum atriðum.

Ekki siðferðislegum.  

Og á meðan er alltaf von á nýjum ICEsave klyfjum í einni eða annarri mynd.

 

Öflin sem stóðu að baki ICEsave eru ennþá að, hér á Íslandi, og í Evrópu.

ICEsave dómurinn kenndi þeim aðeins að vanda betur til lagasetningar, ekki að sumt mætti ekki.

Og á meðan þetta fólk gengur laust, og kemst upp með siðblindu sína, þá er ferlið, eitt leiðir að öðru í fullum gangi.

Þess vegna er svo mikilvægt fyrir mennskuna að það sé snúist gegn þessu liði, að lögin, á meðan þau eru ennþá okkar, séu virkjuð gegn athæfi þeirra.  

 

Fyrsta skrefið er að kæra forsprakka ICESave fjárkúgunarinnar á Íslandi, þau Jóhönnu og Steingrím.

Þau brutu sannarlega lög, og eiga ekki að komast upp með það.

 

Um það fjallar næsti pistill.