Lánasamningurinn um ICEsave.

 

Er útí gegn eitt samfellt brot gegn sjálfstæði og sjálfræði íslensku þjóðarinnar.

Hann er ekki lánasamningur, hann er grímulaus fjárkúgun.  

Fjárkúgun, sem bretar hafa núna fengið dóm á sig um, er sett inní lánasamning og dómsvaldi um þann samning fært í hendur dómsstóla fjárkúgarans.  Öll ákvæði eru svo þröng, að allur vafi í málinu lendir á íslenska ríkið samkvæmt ákvæðum samningsins.  

Hinn breski dómsstóll mun aðeins skoða ákvæði lánasamningsins, og sjá brot Íslands, því allt sem gæti komið uppá, er gert að broti, og vanefnd, enginn sveigjanleiki, ekkert svigrúm, aðeins bein túlkun.  Og íslenska ríkið fær á sig dóm.  

Það er ótrúlegt að þeir sem komu með þennan samning hafi ekki verið fangelsaðir strax á flugvellinum, og væru í dag að afplána þunga dóma.  Því svona gerir maður ekki gegn þjóð sinni. 

 

Eins og í fyrr færslu ætla ég að peista í athugasemdir yfirferð mína yfir lánasamninginn, en á einum stað dró ég saman kjarnann, og ætla að endurbirta hann hér.

 

Til dæmis við greiðsluþrot þarf að semja um kröfur, ríkið greiðir ekki meir en það getur. En það er ekki hægt að knýja á um nauðsamninga. Hvað á það að gera?? Setja þjóðina, íbúana í pant, í veðbönd?? Eða ganga að auðlindum, ríkistekjum, ef illa fer þá er lagalega verið að útiloka nauðvarnir þjóða í greiðsluerfiðleikum.

Þetta er algjört afsal á sjálfræði og sjálfstæði þjóðarinnar og bindur komandi stjórnvöld algjörlega á þann hátt að þau gætu neyðst til að leggja niður íslenska lýðveldið. Og má það með einum einföldum lánasamningi???

Hvað ef bretar hafa aldrei hótað íslenskum stjórnvöldum, aðeins mútað nokkrum stjórnmálamönnum líkt og alþekkt er í þriðja heiminum??? Geta örfáir einstaklingar lagt niður heila þjóð fyrir persónulegan ávinning.

Ef þessi lánasamningur heldur íslensk lög og stenst ákvæði stjórnarskráar, þá er ljóst að svo er. Að geðþótti örfárra getur bundið endi á lýðveldið.

 

Ef illa hefði farið, þá var þjóðin bjargarlaus, og það má ekki.  Vísa á grein mína um ICEsave og humanity.

Og lögin um landráð.

Athugasemdir

[Ómar Geirsson, 7.2.2013 kl. 09:51]

Lánasamningur sem er grundvöllur ICEsave samningsins.

 

Fyrsta lygin og rangfærslan.

 

“Breski tryggingarsjóðurinn hefur greitt út tryggingar til meirihluta innstæðueigenda hjá Landsbankanum í London vegna krafna þeirra á hendur Landsbankanum og Tryggingarsjóði innstæðueigenda samkvæmt lögum nr. 98/1999”

 

Útgreiðsla breska tryggingasjóðsins var ekki á grundvelli laga nr 98/1999.  Þar er hvergi minnst á breska tryggingasjóðinn eða einhliða ákvörðun hans  um að greiða út óháð innihaldi íslenskra laga.  Í lögum nr. 98/1999  er skýrt tekið fram um að tryggingasjóðurinn sé sjálfseignarstofnun, og þar  með ekki á forræði íslenska ríkisins. 

 

Aðili sem greiðir einhliða út lágmarksinnstæðu getur ekki vísað í íslensku lögin sér til réttlætingar. 

 

Þar með er grunnforsenda lánasamningsins fals.

 

Þetta er rangt, vísvitandi rangindi varða við landráð þegar þau eru notuð til að búa til falska forsendu fyrir samþykkis ríkisábyrgðar.

 

  (i)    endurgreiða breska tryggingarsjóðnum þær fjárhæðir sem sjóðurinn greiddi út sem tryggingu til innstæðueigenda hjá Landsbankanum í London vegna krafna þeirra á hendur Landsbankanum og Tryggingarsjóði innstæðueigenda samkvæmt lögum nr. 98/1999 og inna af hendi greiðslu til breska tryggingarsjóðsins vegna kostnaðar sem þegar er fallinn til og mun falla til (en endurgreiðslan mun einnig vera til uppgjörs krafna áðurnefndra innstæðueigenda hjá Landsbankanum í London sem hafa verið framseldar breska tryggingarsjóðnum) og )    leggja breska tryggingarsjóðnum til fjármagn vegna uppgjörs (fyrir hönd Tryggingarsjóðs innstæðueigenda) á þeim kröfum innstæðueigenda hjá Landsbankanum í London sem eftir standa á hendur Tryggingarsjóði innstæðueigenda samkvæmt lögum nr. 98/1999.

 

Hér er enn vísað í íslensku lögin og látið í skína að gjörðir breska tryggingasjóðsins hafi verið fyrir hönd íslenska tryggingasjóðsins.

 

2.1.2    Útgreiðslur af láninu skulu nýttar (e. be applied) af Tryggingarsjóði innstæðueigenda eða öðrum fyrir hans hönd (eða, þar til það verður gert, settar á innlánsreikning, sem ber vexti, til að nýta síðar) í eftirfarandi tilgangi:
    (a)    til að endurgreiða (hvort sem er með skuldajöfnun eða öðrum hætti) fjárhæðir, sem breski tryggingarsjóðurinn hefur fengið að láni frá breska fjármálaráðuneytinu og notað (fyrir hönd Tryggingarsjóðs innstæðueigenda) til að greiða út tryggingu vegna krafna innstæðueigenda hjá Landsbankanum í London samkvæmt lögum nr. 98/1999, að fjárhæð allt að £16.872,99 á hverja kröfu, ásamt áföllnum vöxtum á þær fjárhæðir sem fengnar hafa verið að láni frá (og að meðtöldum) 1. janúar 2009, og/eða
    (b)    til uppgjörs breska tryggingarsjóðsins (fyrir hönd Tryggingarsjóðs innstæðueigenda) á kröfum innstæðueigenda hjá Landsbankanum í London samkvæmt lögum nr. 98/1999, að fjárhæð allt að £16.872,99 á hvern innstæðueiganda (eða, ef við á, handhafa að sameiginlegum reikningi) og/eða
    (c)    til að bæta breska tryggingarsjóðnum upp og fjármagna tiltekinn kostnað,
    í samræmi við og samkvæmt uppgjörssamningnum.

Það er eðlilegt að greiða vexti af því sem fengið  hefur verið að láni, en einstaklega óeðlilegt að ákveða einhliða útgreiðslu úr öðrum tryggingasjóð, sem LÍ var tryggður hjá, og síðan rukka hinn meinta lántakanda um vexti af láni sem hann bað aldrei um og á ekki að biðja um samkvæmt íslenskum lögum.

Í þessu samhengi er ljóst að svona stórar skuldbindingar geta aldrei gengið gegn lögum og ef hinn minnsti vafi leikur á greiðsluskyldu þá verður að leysa slíkan vafa fyrir dómi.  Þeir sem skrifa undir eru umboðsmenn þjóðarinnar og eru ekki að skuldsetja sjálfa sig, heldur þriðja aðila, þjóðina og verða því að hafa skýr lög á bak við sig.

Í þessu samhengi má minna á að í ICEsave lögunum er reynt að slá varnagla með því að segja að þessi sértæku lög ganga þá framar almennum lögum, en til hvers er þá sett lög um hvað má og má ekki, ef síðan er hægt að þurrka það út með einu pennastriki.

 

Burt séð frá ICEsave þá er slíkt geðþóttastjórnarfar og sem slíkt getur það leyft sér allt, bara sagt, ef þessi lög ganga gegn ákvæðum annarra laga, þá skulu þau lög víkja.  Og þar með er allur tilgangur lagasetningar horfinn, aðeins vald þess sem hefur þingmeirihluta hverju sinni ræður.

Eins með þetta ákvæð, og þá enn og aftur í því ljósi að um einhliða gjörning breta var að ræða í upphafi, þá breyta þeir sinni tryggingu í þvingað lán sem TIF er látinn taka og fá síðan algjört alræðisvald yfir ráðstöfun lánsins,  Sama hvað ákvörðunin er óeðlileg, þá hefur sá aðili sem er látinn taka lánið, það er TIF, ekkert að segja um álitamál.

 Breski tryggingarsjóðurinn getur, og Tryggingarsjóður innstæðueigenda veitir hér með (með samþykki íslenska ríkisins) breska tryggingarsjóðnum, með óafturkræfum hætti, heimild til þess, dregið á lánið fyrir hönd Tryggingarsjóðs innstæðueigenda í einni eða fleiri útgreiðslum, sem breski tryggingarsjóðurinn getur óskað eftir með afhendingu rétt útfylltrar útgreiðslubeiðni til lánveitanda í samræmi við uppgjörssamninginn.

Ath hlutverk lögmannsstofunnar Lex í þessum gjörningi, ef ekki er varað við vafanum að gjörningurinn standist íslensk lög, og ákvæði stjórnarskráarinnar um fullveldi þjóðarinnar.

[Ómar Geirsson, 7.2.2013 kl. 10:01]

Síðan er það sjálf landráðið.  Ef það þarf að semja, þá verður alltaf að vera möguleiki á að takast á við breyttar aðstæður, til dæmis ef dómur fellur í millitíðinni um ólögmæti krafna breta, efnahagsáföll eða  annað. 

Eitt er að skuldbinda ríkið, en að skuldbinda það skilyrðislaust, í upphæðum sem geta varðað þjóðargjaldþrot, það er glæpur, það er landráð.

Í þessu samhengi þarf að muna að afleiðuviðskipti fjármálakerfa heimsins hrundu 2008 vegna þess að svo margt fór úrskeiðis á sama tíma.  Sem var sagt að aldrei gæti gerst, að ef markaður á þessu færi niður hér, þá leitaði annað upp í staðinn.  Veðmálin áttu að þurrkast út.   En þegar hlutirnir byrjuðu að fara úrskeiðis, þá leiddi eitt af öðru og spírall neikvæðra hluta fór af stað.  Eða með öðrum orðum, það hrundi allt í einu. 

Slíkt einkennir einmitt kreppu, og í alþjóðlegri efnahagskreppu þá dragast útflutningstekjur saman, aðgangur að lánamörkuðum getur lokast, og ekki er mögulegt að greiða af lánum. 

Það eru þessar aðstæður sem eru búnar að gerast út um allt frá 2008 sem eru útilokaðar í forsendum frumvarpsins, aðeins reiknað út hvernig þjóðin getur greitt, ef ástandið er eðlilegt og vöxtur í efnahagslífinu. 

En hvað með ef öllu er þveröfugt farið??? 

Þá eru engin viðspyrnuákvæði í lánasamningnum, aðeins getið í samkomulaginu við breta og Hollendinga að málin megi ræðast og að íslensk stjórnvöld telji að það eigi að koma til móts við þau.  En samkvæmt lánasamningnum á ekki að gera það..  Lánið ber að greiða samkvæmt forsendum þess, og ekkert á að geta truflað greiðslur. 

 

Engin endurskoðunarákvæði, ekkert.  Engin sameiginlegur vettvangur til að ræða og leysa úr álitamálum.  Ekkert. 

6.2    Ábyrgð og skaðleysi
    Íslenska ríkið:
    (a)    ábyrgist óafturkallanlega og skilyrðislaust gagnvart lánveitanda að Tryggingarsjóður innstæðueigenda muni standa á tilhlýðilegan hátt og á réttum tíma við allar skuldbindingar sínar samkvæmt þeim fjármálaskjölum sem hann er aðili að,
    (b)    skuldbindur sig óafturkallanlega og skilyrðislaust til að greiða lánveitanda, þegar krafa er gerð um slíkt, þær fjárhæðir sem Tryggingarsjóður innstæðueigenda greiðir ekki á gjalddaga samkvæmt eða í tengslum við fjármálaskjöl sem hann á aðild að, eins og það væri frumlántakandi (e. principal obligor) og
    (c)    skuldbindur sig óafturkallanlega og skilyrðislaust til þess að halda lánveitandanum skaðlausum, þegar krafa er gerð um slíkt, vegna alls kostnaðar, taps eða skaða sem lánveitandinn kann að verða fyrir ef einhver af þeim skuldbindingum, sem íslenska ríkið ábyrgist samkvæmt fjármálaskjölunum, er eða verður óframfylgjanleg, ógild eða ólögmæt. Fjárhæðin, sem kostnaðurinn, tapið eða skaðinn nemur, skal vera jafnhá þeirri fjárhæð sem lánveitandinn hefði ella átt rétt á að endurheimta.

Þetta var aldrei lán sem Íslendingar sóttust eftir að fyrra bragði.

Og er þess vegna aldrei neinn venjulegur lánasamningur.  

Jafnvel þó að um skuldbindingar íslenska ríkisins hefði verið að ræða, þá er það tilræði við þjóðina og sjálfstæði hennar að koma slíkum skuldbindingum inní lánasamning á forsendum venjulegs skuldabréfs.  

Því þjóð er ekki einstaklingur sem tekur lán og getur orðið gjaldþrota, eða fyrirtæki sem tekur lán og getur orðið gjaldþrota.  

Ríkisvaldið byggist á ákveðnum samfélagssáttmála þar sem kveðið er á skyldur ríkisins og skyldur þegnanna.  Þegnarnir greiða skatt af tekjum sínum og fá þess í stað ákveðna samfélagslega þjónusta sem þeir þurfa á að halda.  

Gagnkvæm réttindi og skyldur.

Og þessi gagnkvæmni er úr sögunni ef þegnarnir greiða skatt, en fá ekki hina samfélagslegu þjónustu, vegna þess að fólkið sem stjórnar þjóðinni í umboði hennar, hafa skrifað uppá skuldabréf sem sogar skattfé almennings til sín.  

Fulltrúa lýðræði er ekki alræði.  Fulltrúar þjóðarinnar mega ekki hvað sem er, þeir eru bundnir af lögum og reglum, bæði skráðum og óskráðum.

 

[Ómar Geirsson, 7.2.2013 kl. 10:11]

Milliliðalaus úrræði. 

Hér er fallið einhliða frá öllum rétti.  Ekkert álitamál, engin skoðun, engin sameiginleg niðurstaða í anda samkomulagsins um að íslenska ríkið standi við meintar skuldbindingar sínar.  Allur flækjugangur sem bretum dytti í hug fellur á íslenska ríkið.

6.6    Milliliðalaus úrræði
    Íslenska ríkið fellur hér með, með óafturkræfum hætti, frá hverjum þeim rétti sem það kann að hafa til að fara fram á að lánveitandi grípi áður til aðgerða gegn öðrum aðila eða framfylgi öðrum réttindum eða gangi að tryggingu eða krefjist greiðslu kröfu gagnvart öðrum aðila áður en hann gerir kröfu á íslenska ríkið samkvæmt þessari grein (6. gr.). Þessi eftirgjöf réttar gildir þrátt fyrir öll lög eða ákvæði fjármálaskjals sem kunna að kveða á um annað.

 

 

Ef krafa breta hefur verið röng, eða annað sem skapar þeim skaðabótaskyldu, þá þarf fyrst að greiða lánið að fullu áður en má lögsækja þá.

 

6.7    Frestun réttinda íslenska ríkisins
    Þar til allar fjárhæðir, sem Tryggingarsjóði innstæðueigenda eða íslenska ríkinu ber að greiða samkvæmt fjármálaskjölunum eða í tengslum við þau, hafa verið greiddar að fullu á óafturkræfan hátt mun íslenska ríkið ekki, nema lánveitandi gefi fyrirmæli um annað, nýta sér rétt til skaðabóta, kröfuhafaskipta eða samábyrgðar sem það kann að hafa vegna þess að það hefur staðið við skuldbindingar sínar samkvæmt fjármálaskjölunum (og fái íslenska ríkið greiðslu eða úthlutun í tengslum við slíkan rétt mun það tafarlaust afhenda lánveitanda slíka greiðslu eða úthlutun).

EF það þarf að borga út tryggingu vegna íslensks banka á samningstímanum, og ekki er til peningur hjá TIF, og fordæmið krefst þess að lán sé slegið, og ef vextir eru hærri á því láni en á ICEsave láninu, þá hækka vextir þess skuldbréfs sjálfkrafa.

7.1    Sambærileg meðferð
    Geri Tryggingarsjóður innstæðueigenda eða íslenska ríkið einhvers konar samkomulag eða samning um fjármögnun (annan en lánssamninginn við Holland) við einhvers konar fjármögnunaraðila (þ.m.t., án takmarkana, ríki, alþjóðastofnun eða einkaaðila) í þeim tilgangi að fjármagna kröfur innstæðueigenda hjá íslenskum banka og sá fjármögnunaraðili nýtur, samkvæmt viðkomandi samkomulagi eða samningi um fjármögnun (skoðað í heild sinni), almennt hagstæðari meðferðar en lánveitandinn samkvæmt þessum samningi eða nýtur einhvers konar tryggingar, skulu Tryggingarsjóður innstæðueigenda og íslenska ríkið láta lánveitandann njóta sömu hagstæðu meðferðar eða svipaðrar tryggingar (og skulu Tryggingarsjóðurinn og íslenska ríkið láta skjalfesta það á nauðsynlegan eða æskilegan hátt).

Gildran er algjör, svigrúm íslenska ríkisins til að hafa stjórn á sínum fjármálum er úr sögunni.  Hvernig er hægt að binda framtíðina svona algjörlega???

[Ómar Geirsson, 7.2.2013 kl. 10:20]

Glæpurinn.

Alvarlegasta atriðið í lánasamningnum er atriðið sem nær til vanefnda á öðrum skuldbindingum íslenska ríkisins eða fjárhagserfiðleika TIF vegna skuldbindinga sem gætu fallið á hann í framtíðinni.  Þó íslenska ríkið stæði í skilum með lán sitt til breta, en þyrfti að semja um önnur lán vegna greiðsluerfiðleika, þá er hægt að gjaldfella allt skuldabréfið.  Og þá er ekki verið að ræða um það sem útaf stendur á móti meintum eignum LÍ.  Það hefði ekki þurft annað en að íslensk stjórnvöld hefðu staðið við samkomulag sitt við AGS um að nýta lánið frá sjóðnum til að greiða út aflandskrónur, og síðan hefði sjóðurinn neitað um endurfjármögnun á lánum sjóðsins, en þau eru til skamms tíma.

Þar með er landið gjaldþrota, 2 risastór skuldabréf gjaldfelld.  AGS er þekkt fyrir slíkar hótanir ef ríki vilja ekki einkavæða ríkisfyrirtæki eins og Landsvirkjun, eða afnema höft á nýtingu innlendra auðlinda, eins og til dæmis í okkar tilviki með nýtingu fiskimiða við landið.  En fisk má aðeins veiða með innlendum skipum.  Einnig hefur AGS verið stíft á kröfum um að þjóðir í greiðsluerfiðleikum loki almannaþjónustu og skattfé fari í að greiða niður erlend lán, en ekki til að reka sjúkrahús eða skóla.

Ákvæðið um vanefndir á öðrum lánum, gerir þjóðinni næstum ókleyft að endurfjármagna skuldir sínar.  Og það er ekki verið að tala um venjulegt skuldabréf, ICEsave lánið laut aldrei slíkum skilyrðum, það er einhliða og viðurkennt í frumvarpinu að það sé til komið vegna þvingana. 

Og hvaða þvinganir réttlæta slík heljartök annarra þjóða á fjármálum þjóðarinnar.????

Vanefnd á öðrum lánum íslenska ríkisins: Íslenska ríkið (eða stjórnvald eða ráðuneyti á Íslandi) stendur ekki við hvers konar greiðslu á erlendum lánaskuldbindingum sínum á gjalddaga (eða innan þess gjaldfrests sem er upphaflega veittur í samningi um slíkar erlendar lánaskuldbindingar) eða hvers konar erlendar lánaskuldbindingar koma fyrr til greiðslu en á yfirlýstum gjalddaga vegna vanefnda (hvernig sem þeim er lýst), þó með þeim fyrirvara að ekki kemur til vanefndatilviks samkvæmt þessari málsgrein (mgr. 12.1.5) nema heildarfjárhæð erlendu lánaskuldbindingarinnar, sem ekki hefur verið greitt af á gjalddaga eða sem hefur komið fyrr til greiðslu, sé hærri en 10.000.000 sterlingspund eða jafngildi hennar í öðrum gjaldmiðlum.
12.1.6     Vangeta til að greiða skuldir: Tryggingarsjóður innstæðueigenda er ófær um eða viðurkennir vangetu sína til að greiða (að teknu tilliti til hvers konar stuðnings sem hann á kost á) skuldir sínar þegar þær falla í gjalddaga, frestar (hvort heldur er af frjálsum vilja eða án eigin tilverknaðar) því að greiða af skuldum sínum eða hefur, vegna yfirstandandi eða fyrirsjáanlegra fjárhagserfiðleika, samningaviðræður við einn eða fleiri lánardrottna sinna með það í huga að endurskipuleggja skuldir sínar eða umbreyta þeim.

Þetta er hreinlega glæpsamlegt.

Annað geðþóttarákvæði í höndum breskra stjórnvalda.

12.1.11     Breytingar á íslenskum lögum: Breyting sem verður á íslenskum lögum og hefur eða myndi hafa veruleg neikvæð áhrif á getu Tryggingarsjóðs innstæðueigenda eða íslenska ríkisins til að inna greiðslur sínar, hvors um sig, af hendi eða standa við aðrar skuldbindingar samkvæmt fjármálaskjölunum sem þau eru aðilar að.

 

Og afleiðingar vanefndar er gjaldfelling ef bresk stjórnvöld kjósa svo.  Ekkert mat, ekkert úrræði til að skoða málsatvik, aðeins einhliða réttur.

                                     

12.3    Afleiðingar vanefndatilviks
    Þegar vanefndatilvik á sér stað og hvenær sem er eftir það er lánveitanda heimilt, með tilkynningu til Tryggingarsjóðs innstæðueigenda og með afriti til íslenska ríkisins og breska tryggingarsjóðsins:
    (a)    að segja upp láninu og tekur uppsögnin þegar gildi og/eða
    (b)    að lýsa því yfir að allur heildarhöfuðstóllinn eða hluti hans, ásamt áföllnum vöxtum, og allar aðrar uppsafnaðar eða útistandandi fjárhæðir samkvæmt fjármálaskjölunum falli í gjalddaga og komi til greiðslu þegar í stað og skulu þær þá gjaldfalla og koma til greiðslu þegar í stað.

Afsal á dómsvaldi, sjá grein eftir    Magnús Thoroddsen. 

17    GILDANDI LÖG OG LÖGSAGA
17.1    Gildandi lög
    Ensk lög gilda um samning þennan og sérhvert það málefni, kröfu eða ágreiningsefni sem kemur upp vegna eða í tengslum við hann, hvort sem þau réttindi, sem þau byggjast á, eru innan eða utan samninga (e. contractual or non-contractual), og skulu túlkuð í samræmi við þau.
17.2    Lögsaga
17.2.1    Sérhvert það málefni, krafa eða ágreiningsefni sem kemur upp vegna eða í tengslum við samning þennan, hvort sem þau réttindi, sem þau byggjast á, eru innan eða utan samninga, þar á meðal málefni, krafa eða ágreiningsefni varðandi tilvist, lögmæti eða riftun samnings þessa („ ágreiningsefni“) skulu einungis lúta lögsögu enskra dómstóla.
17.2.2    Samningsaðilar eru sammála um að viðeigandi og hentugast sé að enskir dómstólar leysi úr ágreiningi og til samræmis við það mun enginn samningsaðili halda fram hinu gagnstæða.
17.2.3    Málsgrein þessi (mgr. 17.2) er aðeins í þágu lánveitandans. Af því leiðir að ekki er hægt að koma í veg fyrir að lánveitandi höfði dómsmál vegna ágreiningsefna fyrir öðrum dómstólum sem lögsögu hafa. Að því marki sem lög heimila getur lánveitandi höfðað mál samtímis í mörgum lögsögum.

Hver gerir svona???

[Ómar Geirsson, 7.2.2013 kl. 10:23]

Rangfærslur sem varða við lög um landráð miðað við alvarleik málsins.

 

1.Úr greinargerð með ICEsave frumvarpi: Íslensk yfirvöld höfðu ítrekað nokkrum sinnum að sjóðurinn mundi standa við skuldbindingar gagnvart innstæðueigendunum og að yfirvöld mundu styðja sjóðinn til þess ef þörf kræfi og gerðu það áfram dagana eftir hrun bankanna.

Það er ekkert samhengi milli þessa loforðs og að skrifa uppá breska skuldabréfið um ICEsave.  Skuldabréf sem breski tryggingasjóðurinn átti að greiða samkvæmt tryggingu LÍ hjá honum. 

Íslensk stjórnvöld stóðu við þessi orð sín með því að gera innlán að forgangskröfum í þrotabúum bankanna.  Það var það eina sem þau gátu gert í stöðunni, það kostaði þau stórfé, en þau gerðu það samt, vegna þess að þau reyndu að uppfylla loforð sín.

Það að skrifa uppá skuldabréf sem þjóðin getur ekki greitt, er ekki að standa við skuldbindingar. 

Þeir sem tengja þessa yfirlýsingu við ICEsave fjárkúgun breta, og það gera margir samfylkingarlúðar, eru að ljúga, og er lygi til að koma annarra skulda á ríkissjóð, varðar við lög um landráð.

2.  Meint ríkisábyrgð, sem er aðeins tilvísun í yfirlýsingu Geirs Harde, er sams konar lygi.  Yfirlýsing ráðherra er aldrei ígildi skuldbindinga.  Það er engin ríkisábyrgð á innlánum á Íslandi. 

Staðreynd sem vefst fyrir mörgum, en þegar henni er haldið fram í þágu málsstaðar breta, þá er hún vísvitandi blekking, varðar við lög.

 

3. Í seinni ICEsave samningnum var því haldið fram af stjórnmálamönnum og ASÍ að heimtur væru svo góðar að þær stæðu líka undir vöxtum.  Slíku er hafnað í greinargerðinni með frumvarpinu. Í öllum tilvikum verður að reikna með því að kostnaður falli á ríkissjóð vegna ríkisábyrgðarinnar, að minnsta kosti vegna vaxta af lánasamningunum. Vextir teljast til eftirstæðra krafna við skipti á þrotabúum og því geta greiðslur þrotabúsins aldrei gengið inná vaxtakröfurnar. Kostnaður ríkissjóðs vegna ábyrgðarinnar mun falla til á árunum 2016–2024 og er vísað til hjálagðs kostnaðarmats um áætlun hans.

ATH.  Rangfærslurnar eru alvarlegar þegar að rök gegn þeim komu fram.  Þá voru þau rök ekki rædd, eða þróuð, til að skapa þjóðinni vígstöðu.  Heldur var áfram haldið að fara rangt með, og það var skipulega unnið gegn þeim sem voguðu sér að skrifa gegn tilbúnum lagaskýringum ESB, þeir voru kallaðir heimalögfræðingar, með tilvísun í heimadómi, sakaðir um annarlega hagsmuni, og þá tengsl við gamla íhaldið og svo framvegis þegar ég man betur rökin.