Er fyrsti ICESave samningurinn landráð??

 

En síðan varðar öll framganga hennar í málinu við þau ákvæði hegningarlaga sem taka á óeðlilegri samvinnu við erlend ríki eða erlent vald og kennt er við landráðakafla hegningarlaganna. Slíkt lætur sjálfstætt ríki aldrei líðast og núna þegar allar réttlætingar stjórnvalda eru fallnar um sjálft sig, þá verða ráðaherrar í ríkisstjórn Íslands að sæta ábyrgð. Að það sé réttað yfir þeim samkvæmt íslenskum lögum um hinn meinta glæp sem blasir við að þeir hafa framið.

Við erum að tala um samning þar sem dómsvaldi var útvistað, erlend ríki fengu yfirstjórn fjármála ríkisins, og þjóðin var skuldbundin til að greiða í beinhörðum gjaldeyri upphæðir sem engin sjálfstæð þjóð getur staðið undir. Til að kóróna landráðin voru eigur íslensku þjóðarinnar lagðar að veði, og í skuldabréfinu var gjaldfellingarákvæði sem komu til framkvæmdar ef einn gjalddagi á einu skuldabréfi ríkisins, eða ríkisfyrirtækja, fór fram yfir eindaga. Þetta er fyrsta samkomulagið sem ríkisstjórn Íslands samþykkti án þess að hafa hugmynd um kvað hún var að skrifa undir.

 

Þetta er tekið úr einni blogggrein Kveðju að austan., Lýðræðinu ógnað.

Lagagreinin um landráð hljóðar svo.

"86. gr. Hver, sem sekur gerist um verknað, sem miðar að því, að reynt verði með ofbeldi, hótun um ofbeldi, annarri nauðung eða svikum að ráða íslenska ríkið eða hluta þess undir erlend yfirráð, eða að ráða annars einhvern hluta ríkisins undan forræði þess, skal sæta fangelsi ekki skemur en 4 ár eða ævilangt.

87. gr. Geri maður samband við stjórn erlends ríkis til þess að stofna til fjandsamlegra tiltækja eða ófriðar við íslenska ríkið eða bandamenn þess, án þess að verknaðurinn varði við 86. gr., þá varðar það fangelsi ekki skemur en 2 ár eða ævilangt. Sé þetta í því skyni gert að koma erlendu ríki til þess að skerða sjálfsákvörðunarrétt íslenska ríkisins á annan hátt, þá varðar það fangelsi allt að 8 árum.".

 

Lýsingar þingmanna og ráðherra VG benda til þess að þingmönnum hafi verið hótað, þjóðinni var hótað ýmsum kárínum og markmiðið var að ráða hluta af íslenska ríkinu, það er þann hluta sem snýr að tekjum, undir erlend yfiráð eða forræði.  

Svik voru einnig viðhöfð í málinu, þjóðinni var ekki sagt satt um forsendur hans, blekkingum var beitt til að fegra innihald hans, þjóðinni var aldrei sagt satt.  Og samningurinn sannarlega skerti sjálfsákvörðunarrétt íslenska ríkisins.

 

ICEsave krafa breta var sett fram með fjandsamlegum hætti strax í upphafi, íslenskir ráðamenn bera vitni um að þeim hafi verið stillt upp við vegg, þeir hafi samið fyrst nauðugir.  Slíkt varðar ekki við lög um landráð, takist þeim að sýna fram á viðkomandi nauðung.  Líklegast mun málsvörn þeirra byggjast á því atriði.     

Og persónulega tel ég að það sé gild málsvörn fyrir það ferli sem fór í gang strax eftir Hrun.  Menn voru í nauðvörn, og töldu sig nauðbeygða til ganga til samninga til að aflétta viðskiptaþvingun breta og ESG, en allur gjaldeyriri til landsins hafði stöðvast.  

Þess vegna tel ég að það sé engin flötur á ákæru á hendur ríkisstjórn Geirs Harde í þessu máli, það væri svipuð misnotkun á lögum eins og Landsdómsákæran var á sínum tíma.

 

En síðan fór af stað ferli sem ekki er hægt að verja.

Í fyrsta lagi er það skýrt í þjóðarrétti að samningur sem náð er fram með þvingunum, er ekki bindandi og er kæranlegur til alþjóðlegra stofnana.  Sameinuðu þjóðirnar er vettvangur til að ræða slíka nauðung, Alþjóðadómsstóllinn í Hag er annar.  Ísland er aðili að Nató, og þar er þriðji vettvangurinn til að kvarta og krefjast aðgerða. 

Ef lýsingar ráðamanna eru réttar, þá átti að gera það.

Þetta var ekki gert, heldur var haldið á braut samninga.  Líkt og nauðung væri bindandi.  

Fyrir því getur verið ástæður, en þá verður allt ferlið að vera hafið yfir vafa.  

 

-  Á öllum stigum málsins þarf að ítreka að íslensk stjórnvöld séu óviljug, þau leiti allra leiða til að aflétta hinni meintu nauðung og svo framvegis.  Í þessu samhengi má ekki gleyma að nauðung varðar við alþjóðleg lög og krefst aðgerða af hálfu Öryggisráðs Sameinuðu þjóðanna.  Og svo erum við í Nató, svo það sé ítrekað einu sinni enn.

- Á öllum stigum málsins þarf að segja þjóðinni satt um það sem er að gera, upplýsa um samningsdrög, afhverju og hvers vegna.  Þetta er mjög mikilvægt því það eru jú lög í landinu sem banna svona samvinnu, og á slíkt er aðeins gert á neyðar og nauðungartímum.  Þetta gerði til dæmis danska ríkisstjórnin fyrst eftir hernám Þjóðverja, til að viðhalda stöðugleika í landinu og láta hernámið ekki valda meiri truflun á daglegu lífi en hægt var að hindra.  Þegar danska stjórnin gat ekki verið heil, ekki sagt þjóðinni satt, þá vék hún.  Óeðlilegt samband við hernámsvaldið kom aldrei til greina, það var svik við þjóðina.

Í þessu sambandi er nauðsynlegt að gera sér grein fyrir að hin meinta nauðung sem ætluð var í ICEsave var ígildi  hernáms, íslenska stjórnvaldið átti að vera óviljugt að semja til að hindra annað og meira tjón.  Það réði sér ekki sjálft, það var ekki að semja á jafnréttisgrunni.

- Þegar búið er að semja, þarf að upplýsa þjóðina um allt sem stendur í honum, meintan kostnað, og þá tekið tilliti til allra frávika, líka þeirra sem eru ólíkleg.  Hrunið 2008 varð vegna þess að það sem átti ekki að geta gerst, gerðist.  Og þá þarf liggja skýrt fyrir um hugsanleg viðbrögð, þar sem fjárhagslegt sjálfstæði og sjálfræði þjóðarinnar er tryggt.  Þetta er lykilatriði, nauðung eða þrýstingur getur aldrei verið það mikill að menn fórni sjálfstæði þjóðarinnar fyrir slíkt.  Hið erlenda vald hlýtur alltaf að þurfa að beita valdi til að skerða sjálfstæði þjóðarinnar.

-Og gegn þessum kostnaði þarf að útskýra vel hinn meinta kostnað sem fellur á þjóðina með staðreyndum sem standast raunveruleikann, eru ekki svipuð eðlis og þegar kaþólska kirkjan notaði guðfræðileg rök gegn útreikningum Galieo um að jörðin væri hnöttótt.  Pólitísk rök eru kirkjuleg rök nútímans og eru ekki boðleg gegn beinhörðum útreikning gegn tölum.  Eins á að útskýra vel aðrar þvinganir, hvers eðlis þær eru og hvernig þær standast alþjóðleg lög og alþjóðlega samninga, eins og EES samningin, lög og reglur Evrópusambandsins og svo framvegis.

 

Ekkert af þessum skilyrðum er uppfyllt í samningaferlinu, ekkert.

Þar sem virðist vera reynt að segja satt, er aðeins fallegar umbúðir um blekkingu.  Til dæmis þegar kostnaður er metinn þá eru gefnar forsendur sem byggjast á óskhyggju um meintan hagvöxt og í útreikningum er gert ráð fyrir gengisstöðugleika.  Sem er broslegt þegar ekki er einu sinni til peningur til að borga LÍ bréfið á réttum tíma.  En endurfjármögnun á því bréfi gat leitt til vanefndar og riftunar samnings.

En meir um það síðar.

 

Eftir stendur því samningaferli sem byggðist á pólitískum markmiðum, ekki nauðung, og þá þarf það ferli að halda lög, það er lög sem varða við landráð.  

Mitt mat er að það hafi ekki tekist.  

 

Þegar ég fór yfir frumvarpið og greinargerðina þá punktaði ég hjá mér helstu vafaatriðin og rökvillurnar.  Og þegar lánasamningurinn var skoðaður, þá var punktað niður helstu atriðin sem eru bein landráð, án alls vafa, svo svakalegur var þessi gjörningur.  

Ég ætla að henda inn þessum punktum hráum, læt allar hugleiðingarnar fljóta, til glöggvunar og umræðu, þá og þegar Hreyfing lífsins sendir frá sér ályktun um að Lög eigi að gilda í landinu.

Síðan er hugmyndin, um leið og forsendur eru til, að senda inn beina kæru.  Slíkt krefst lögfræðilegrar aðstoðar, og vissra fjármuna þar sem höfuðstöðvar Hreyfingar lífsins eru mjög fjarri hringiðu samfélagsins. 

Munum að það þarf ekki marga að lyfta þessu grettistaki, það þarf aðeins góðmenni og einbeittan vilja.  

 

En þetta grettistak, er Grettistak lífsins því það hóf gangsókn mannsins gegn ómennskunni.

Meir um það seinna.

 

Færslurnar verða nokkrar, svo verður heilsan vonandi betri til að koma saman grunnpistlum um málið. 

Lög gilda í landinu.

Það verður ekki hætt í þessu máli fyrr en það er unnið.